Dit artikel is verschenen in “De Schakel” Baptistengemeente Meppel | 35ste jaargang | nr. 1 | 2020

Naar aanleiding van Romeinen 12

Wat als een vanzelfsprekendheid klinkt voor de kerk, is misschien wel één van de moeilijkste dingen om daadwerkelijk te doen. We hebben net een periode achter de rug met allerlei feesten: sinterklaas, Advent, Kerst, Oud en Nieuw. Een periode die voor heel veel mensen in het teken staat van gezelligheid, familie en cadeaus. Het is ook een tijd in het jaar waar we met elkaar vaak de rekening op maken. Hoe is het afgelopen jaar geweest? Hoe staat het er voor? Wat wil ik volgend jaar anders doen?

 

Goede voornemens

Had je ze, goede voornemens? Het nieuwe jaar is een aantal dagen oud, aan welke heb jij je al gehouden? En is het her en der dit jaar al weer misgegaan? Het gaat vaak sneller dan we denken. Vaak leggen we voor onszelf de lat erg hoog, hebben we grote verwachtingen van een nieuw jaar: “Dit jaar wordt mijn jaar, dit jaar gaan we de dingen anders doen.” Weet je wat me daar vaak aan opvalt? Het gaat zoveel over onszelf, over “ikke”. Romeinen 12 geeft ons wellicht een heel mooi voorbeeld die we kunnen gebruiken voor onze goede voornemens. Het gaat daar over het leven voor God en met elkaar. En daarbij de slimme opmerking uit vers 16 om niet naar de hoge dingen te streven, maar het bij het nederige te houden. Dat is vaak al lastig genoeg.

Onderlinge liefde

Romeinen 12:10: “Heb elkaar hartelijk lief met broederlijke liefde. Ga elkaar voor in eerbetoon.” Een andere vertaling spreekt hier van het innig liefhebben en de ander hoger dan jezelf achten. Dit hoofdstuk uit Romeinen leert ons iets over onze houding. Laat je liefde echt zijn, hou vast aan de goede dingen en keer je af van de verkeerde dingen. Hou van elkaar als broers en zussen en ga elkaar voor in de ander hoger achten dan jezelf. Wauw! Weet je wat er gebeurt als we samen zo met elkaar op weggaan? Wanneer we telkens proberen om de ander boven ons zelf te stellen? Dan hebben we aandacht voor elkaar, dan zorgen we voor elkaar, dan is niemand alleen, dan heeft niemand te kort. Dan gun je die ander het beste en heb je dat voor die ander ook over. En dat begint bij je broers en zussen in de Here.

Vanzelfsprekend?

Gaat dat allemaal vanzelf? Nee, daarvoor moeten we ons best doen. Vers 11 zet ons in beweging: “Wees niet traag wat uw inzet betreft. Wees vurig van geest. Dien de Heere.” Wat een mooi sleutelvers! Het dienen van God vindt ook plaats in het dienen van elkaar. Maar dat vraagt van ons wel een actieve houding. Als we als gemeente in de spiegel kijken, wat zien we dan van deze opdracht terug? Ik zie in onze gemeente al hele mooie dingen gebeuren. In de afgelopen periode heb ik een gemeente gezien die met elkaar meeleeft, die voor elkaar klaar staat, die er de schouders onder wil zetten. Wat mogen we daar met elkaar ontzettend dankbaar voor zijn.

Eenzaam en onzichtbaar

Tegelijkertijd heb ik in de verschillende gesprekken met gemeenteleden ook gezien dat er veel stil verdriet is, veel eenzaamheid en een gevoel van onzichtbaarheid. En die signalen mogen ons ook aanvuren om in 2020 vurig van geest de Heere te dienen. Ook in onze gemeente zijn er mensen die het gevoel hebben dat ze niet gezien worden, dat ze aan de rand van de gemeente zijn en zouden kunnen vertrekken zonder dat iemand het doorheeft. En dat is spijtig, dat is pijnlijk, dat is verdrietig.

Wie zie jij?

Romeinen 12 roept ons op om in elkaars nood te voorzien, om gastvrij te zijn, om één te zijn. Het is ons verlangen als gemeente om God centraal te stellen en verbonden te zijn met elkaar. Romeinen 12 leert ons dat we door onze verbondenheid God ook dienen. Ik wil je uitdagen, zo aan het begin van dit nieuwe jaar: Wie zie jij? Zoek je standaard je vaste clubje mensen op in de kerk? Of durf je samen het avontuur aan te gaan om ook die ander op te zoeken? Spreek eens een onbekende aan in de dienst, vraag eens iemand op de koffie, ga eens samen met een ander eten, wandelen, winkelen, boodschappen doen. Of bied eens je hulp aan een oudere aan. Wees blij met de mensen die blij zijn, en huil met de mensen die huilen. Zo gaan we naar een “ikke” mentaliteit naar een “wij” mentaliteit. Gemeente ben je niet alleen, gemeente zijn we samen. Wat betekent Romeinen 12 voor jou?