Dit artikel verscheen in “De Schakel” van de Baptistengemeente Meppel | april 2022 | 36ste jaargang | nr. 3
“Wat de toekomst zal zijn van onze gemeente? Geen idee. In ieder geval een toekomst vol van hoop. De Heer bouwt de gemeente!” Het zijn de woorden waarmee ik de vorige overdenking afsloot. En wat is er sindsdien toch weer veel gebeurt in onze wereld. Je zou soms zomaar op het punt kunnen komen dat je alle moed verliest en niet meer weet waar je het zoeken moet. Herkenbaar? Veel mensen in onze wereld leven op deze manier vandaag het leven: uitzichtloos, hopeloos, angstig, verdrietig, onzeker en zonder perspectief. Het zijn zomaar wat woorden die verwoorden wat ik bij veel mensen zie in de praktijk van alle dag. Is er dan geen hoop meer?
Jazeker wel! En ik hoop van harte dat wij die hoop als gemeente voor ogen houden en als een lichtje in de duisternis laten schijnen. Maar het is ook goed om ruimte te bieden aan de klacht, we komen het in de Bijbel ook tegen. Wil je een deprimerend boek lezen? Pak Klaagliederen er maar eens bij. Besef dan tijdens het lezen dat het gaat over het uitverkoren volk van God, Gods oogappel. En wat kom je om de haverklap tegen? De uitzichtloosheid, het verdriet, het gevoel door God in de steek gelaten te zijn.
Door God verlaten?
Lees bijvoorbeeld hoofdstuk 3 maar eens. Ik waarschuw alvast: Het is een heftig hoofdstuk. Toen ik het weer eens las werd ik geraakt door de gevoelens die door de tekst heen bijna voelbaar werden. Voel je met de dichter mee? Een situatie zo uitzichtloos, dat je het wel tegen God kunt en wilt uitroepen. Maar wat valt op? Er klinkt zelfs in deze situatie hoop! Hoe dat komt? Je ziet de menselijke beweging in de tekst: We zijn soms zo gericht op onze omstandigheden, dat we het perspectief uit het oog verliezen. En ja, ons leven kan soms heel moeilijk en zwaar zijn, dat ervoer Gods volk ook. “Telkens als ik mijn lot overdenk, ben ik diep terneergeslagen” (vers 20 NBV21), zo kijkt de dichter naar de afgelegde weg en het hier en nu. En dan schijnt er opeens licht.
Geef niet op!
“Toch geef ik de hoop niet op, want hieraan houd ik vast…” (vers 21 NBV21). Wat een voorbeeld is deze dichter voor ons! Hoe zwaar het hier en nu is, toch weet de dichter vast te houden aan de belijdenis die op dit vers volgt. God bewijst namelijk ook nu Zijn liefde. Dat wij nog in leven zijn is wel het meest grote bewijs. Gods liefde kent geen einde. Want waarom was het volk in moeilijkheden gekomen? Door God de rug toe te keren. De dichter wordt herinnerd aan het grotere plaatje. Het plaatje van God trouw door de generaties, door de eeuwen heen. Niet op het individuele niveau (waar wij ons ook zo vaak op focussen), maar op het grotere geheel van de heilsgeschiedenis.
Ondanks onze ontrouw, is God trouw. Ondanks ons vluchten, zoekt God ons op. Ondanks onze haat, is God liefde. Ondanks ons vernielen, is God de Heelmeester. Ondanks ons, ís God. Zijn trouw blijkt veelvuldig, elke morgen schenkt Hij nieuwe weldaden, goed is de Heer voor wie Hem zoekt en zich op Hem verlaat.
Hoe het ook zij
Bij het lezen van deze tekst moet ik zo denken aan het lied uit Opwekking (nummer 729):
Soms brengt God de storm tot stilte,
Soms leidt Hij ons er doorheen.
In de stormen van het leven
Zijn we niet alleen.
Soms geneest Hij ons van ziekte,
Soms laat Hij het lijden toe.
Hoe het ook zij,
Hoe het ook zij,
Hij is erbij.
Soms tilt God ons over bergen,
Soms voert Hij ons er omheen.
Maar hoe zwaar de weg ook zijn zal,
Wij gaan niet alleen.
Soms draagt Hij ons in zijn armen,
Soms laat Hij ons even gaan.
Hoe het ook zij,
Hoe het ook zij,
Hij is erbij.
Weet je, de nacht kan nog zo donker zijn – er komt een nieuwe morgen! Het licht breekt al door. Het nieuwe leven kan vandaag nog beginnen. Het ware leven is in God, in Christus. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven.
Hij werd door God verlaten!
Wij kunnen soms het gevoel hebben dat God ons heeft verlaten. Maar dat is niet waar. God is er, altijd en overal. En ja, soms is het stil. Maar is God dan afwezig? Nee, Hij is er en Hij is al aan de slag. Wat een ontzettende genade mogen we van Hem ontvangen. Genade die we leren kennen in het verhaal van Pasen. Voordat het Pasen kon worden en het nieuwe leven kon beginnen wat daar eerst die Goede Vrijdag. Christus aan het kruis. De plek van dood werd de plek van overwinning. Het moment dat Hij het uitschreeuwde, in dat moment van verlatenheid werd voor ons de weg tot de Vader gebaand. Zijn offer maakte voor ons de weg vrij om nooit meer van God verlaten te zijn.
En dan komen we aan bij vers 40 van ons klaaglied: “Laten we ons leven onderzoeken en doorvorsen, laten we terugkeren naar de HEER”. Ja dan mag je vanuit de diepte van de put Gods Naam aanroepen in de wetenschap dat Hij jouw stem hoort, dat Hij Zijn oor niet sluit voor jouw zuchten en jouw hulpgeroep. Altijd wanneer jij roept is Hij nabij, en zegt jou aan: ‘Wees niet bang!’
Nieuw leven
Lief mens, Pasen is het feest van het nieuwe leven dat begon om de Eerste Paasdag. En ik hoop van harte dat dit nieuwe leven al werkelijkheid voor jou is geworden. Een nieuw perspectief, een nieuwe focus. Er is niets in deze wereld dat te groot is voor God. Er is niets in deze wereld dat buiten Zijn macht omgaat. Er is niets in deze wereld dat bij God uit de hand loopt. Hij ziet het grote plaatje. Hij weet wat er komt. Hij heeft alle dingen in Zijn hand. En Hij weet wat voor geweldige toekomst er in het verschiet ligt voor jou en voor mij.
Haalt dat alle pijn van vandaag weg? Nee. Maar ik weet uit mijn eigen leven hoe belangrijk deze woorden van hoop zijn. Ik ken de dagen van wanhoop, van uitzichtloosheid, van pijn en van verdriet. Ik heb het zelf ook uitgeschreeuwd naar God. Ik weet hoe dat voelt. En juist op die momenten is het zo goed om deze woorden van klacht in Gods Woord te kunnen lezen, wetende dat God snapt, ziet en weet hoe het voor mij als mens is. En dan te midden van die klacht te mogen ontdekken dat God trouw is en dat het goed gaat komen, dat heeft mij er menigmaal doorheen gesleept.
Er zijn momenten in het leven dat we de ander er doorheen moeten slepen. Ook dat mag er zijn in de gemeente. Juist daarom is het zo belangrijk om het leven met elkaar te delen. Om Gods Woord met elkaar te openen. Om samen te bidden. Om samen Gods aangezicht te zoeken en Hem te aanbidden. We zijn op weg naar die toekomst vol van hoop. Het Koninkrijk van God is nabijgekomen!
Recente reacties