Dit artikel verscheen in “De Schakel” | kwartaalmagazine van de Baptistengemeente Meppel | 37ste jaargang | nr. 3 | april 2023
Het is 9 mei 2010 wanneer ik aan mijn oma het boekje “Oma, dit boek wil ik terug” geef. Een boekje met allerlei vragen waar ze antwoord op mag geven. Verschrikkelijk vond ze dat – het kostte haar heel veel tijd en inspanning om de vragen te beantwoorden. Toch lukte het haar om het boekje in te vullen en aan mij terug te geven. Een paar maanden later op 8 oktober 2010 werd ze door haar Vader thuisgehaald.
Mijn opa en oma Steen waren zeer gelovige mensen. Jarenlang hebben zij zich ingezet om Gods Woord door middel van muziek te verspreiden in ons land. Voor mij zijn zij een groot voorbeeld. Ik ben dankbaar dat ik een groot deel van mijn leven dicht bij hen heb mogen wonen. Deze twee mensen hadden zo’n groot geloof in hun Heer, Hij was hen alles waard. Tot de dood aan toe hebben zij aan God vastgehouden en Hij is hen trouw gebleven.
Herinneringen
Zo nu en dan pak ik het boekje van mijn oma er weer eens bij. Ik lees de anekdotes over vroeger, over de oorlog en hun gezin. Ik zie haar prachtige klassieke handschrift en geniet van de foto’s die ze erin heeft geplakt. Een prachtige tastbare herinnering aan mijn oma, haar humor, haar mooie woorden en haar prachtige wensen. Op zulke momenten is ze weer even heel dichtbij, alsof ze zo de deur weer kan binnen stappen – of ik haar door het keukenraam van haar huis kan zien. Op die momenten denk ik weer terug aan de diepe gesprekken die we hadden en de momenten waarop we geweldig konden lachen.
Dan voel je ook weer het gemis, de lege plek en het verdriet. Zelfs nu bij het schrijven van dit artikel schiet ik helemaal vol. En dan zie je plotseling die vraag verschijnen: “Gelooft u in God? En zo ja, wat betekent dat voor u?”. Haar antwoord? De voor onze familie zo bekende woorden: “Ja, want ik heb ervaren liefde rein en teer. Liefde van mijn Heiland, nooit vergaat zij meer!”
Mijn oma getuigde van haar Heer. Dat deed ze doormiddel van muziek, maar ook het internet. Op haar oude leeftijd leerde zij nog werken met de computer en werd ze zelfs beheerder van internet fora waar over het geloof gesproken werd. Dagelijks ging de Bijbel open en bestudeerde ze het Woord van God. De oude Rembrandt Bijbel van mijn grootouders is voor mij een kostbaar bezit. Allerlei volgeschreven reclamefolders zijn er in deze Bijbel te vinden waarop mijn oma haar gedachten over teksten op schreef. Mijn moeder heeft allerlei Bijbelstudies en gedachten van mijn oma uiteindelijk weten te bundelen in een prachtig boekwerk, wat een erfenis!
Gods trouw
Mijn grootouders hebben hun leven in gezet om God te dienen. Een leven dat niet makkelijk was. Op jonge leeftijd werd één van hun kinderen, een oom van mij, doodgereden. Later brandde hun huis af. En zo zijn er meer momenten te noemen die niet gemakkelijk waren. In 2010 was mijn oma ziek, mijn oma die leefde vanuit de verwachting dat ze de wederkomst van de Here Jezus zou meemaken. Die verwachting is niet uitgekomen. Maar er is één getuigenis dat zij op haar sterfbed heeft laten horen, die ik graag met jullie wil delen – want God is trouw lieve mensen!
Het einde van mijn oma’s leven is niet gemakkelijk geweest. Ze worstelde enorm met de ziekte die haar lichaam kwelde en pijnigde. Op de vraag “waarom dit lijden” heeft ze geen antwoord gehad. Maar in alle strijd en moeite was het God die trouw bleef. In de laatste dagen van mijn oma’s leven hier op aarde, toen zij enorm verzwakt was en het einde naderde, sprak zij tegen één van haar kinderen: “Daar staat een engel die mij Thuis zal brengen”.
Dankbaarheid
Dit getuigenis is in mijn leven ontzettend belangrijk. Het heeft tot op de dag van vandaag nog invloed op mijn geloofsleven. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik mijn grootouders zo van dichtbij heb mogen kennen. Deze geloofsverhalen slepen mij er door wanneer ik zelf worstel met twijfels of moeite heb met omstandigheden. Het zijn de verhalen van God die de Aanwezige is, ook in het lijden – ook als we het zelf niet altijd direct doorhebben. De woorden “Want ik heb ervaren, liefde rein en teer. Liefde van mijn Heiland, nooit vergaat zij meer” zijn woorden die zo diep verweven zijn geraakt met mijn leven. Ik mag leren van de mensen die mij voor zijn gegaan en dan kan ik niet anders dan mij aansluiten bij de woorden van de profeet Jesaja:
HEERE, U bent mijn God, ik zal U roemen, Uw Naam loof ik. Want U hebt wonderen gedaan. Uw raadsbesluiten zijn van oudsher vast en zeker. – Jesaja 25:1 (HSV)
Niet zonder dalen
Deze verhalen leren mij ook dat het leven van een christen diepe dalen kan kennen. Het is niet zo dat we enkel voorspoed kennen wanneer we Jezus volgen hier op aarde. Jezus zelf is daar ook heel duidelijk over in het Nieuwe Testament. Ja, we zullen het zwaar te verduren krijgen. Maar wij hebben hoop! Daarvoor zijn we het zo nodig dat we spreken over Gods beloften en Zijn trouw. Dat we de verhalen delen van onszelf en onze geloofsgenoten. Ik merk dat ik zoveel behoeft heb aan het horen van de verhalen waarin God merkbaar aanwezig is. En dat zijn niet alleen de mooie verhalen van wanneer wij het zo goed hebben. Het zijn ook juist de verhalen waarin de gebrokenheid van onze wereld zo duidelijk is, de verhalen waarin wijzelf ontzettend tekortschieten. En dat God juist in die situaties Zijn trouw laat zien, dat is genade!
Het leven gaat door
Na het overlijden van mijn oma bleef mijn opa alleen achter. Dat waren nog hele moeilijke jaren. En zeker, jaren met nog heel veel mooie en dierbare momenten. Het leven gaat door, hoewel anders. We hebben nog vaak samen mogen genieten van het leven. Maar hij verlangde er ook naar om zijn Heer te ontmoeten. Mijn opa werd ook ziek, heeft in het einde van zijn leven nog veel geleden. Hij vroeg God in de laatste fase met regelmaat: “Here, haal me toch Thuis.” en “Waarom? Waarom?”. Maar wat mij enorm bij is gebleven in één van de laatste dagen van mijn opa hier op aarde was dat hij op een gegeven ogenblik bijna een uur lang sprak “Dank U Heer”. Ik weet niet wat is het is geweest dat mijn opa toen heeft mee mogen maken, maar ik weet wel: God heeft hem niet in de steek gelaten.
En zo gaat het leven verder. Inmiddels is het 2023, op 22 april is het zes jaar geleden dat mijn opa overleed. Maar de levensverhalen van mijn grootouders draag ik tot op de dag van vandaag nog met mij mee. Hun verlangen naar en vertrouwen op de Heer is voor mij een grote bron van inspiratie. Maar ook hun worsteling met het geloof, want hun geloof was een geleefd geloof. En ondanks de worstelingen en de twijfels ging hun leven met de Heer door.
En dan voor ons nu de spiegel: Gods beloften houden stand. Houdt ons geloof ook stand? Durven wij ons over te geven aan de Levende, de Eeuwige? Daarin ligt er voor ieder van ons ook een uitdaging: Deel de geloofsverhalen van jouw eigen leven en van hen die ons zijn voorgegaan. Mijn gebed is: Heer, dat wij U zullen blijven roemen, Uw Naam loven op allerlei manieren. Want U hebt werkelijk wonderen gedaan. Ik dank U voor Uw wijsheid en Uw plan. U bent trouw Heer en Uw beloften houden stand! Amen.
Recente reacties