Dit artikel verscheen in “Reveil” | Onafhankelijk, Christelijk Maandblad | 61ste jaargang, nummer 548, september 2024 p. 14-15
Beste gevangenbewaarder uit Filippi,
Wat heb jij veel meegemaakt zeg! Eerst de gigantische tumult in jouw stad rondom twee mensen die spraken over Jezus Christus en die ook nog eens de inkomstenbron – lees: een bezeten meisje – van lokale uitbuiters wegnamen door haar te bevrijden. De menigte verzamelde zich rondom deze Paulus en Silas, mishandelde hen en droeg hen daarna aan jou over. Wat ging er in je om? Stond je toe te kijken bij dit schouwspel, had jij ook je vraagtekens bij deze vreemde Joodse mannen? Hoe het ook zij, ze werden jouw verantwoordelijkheid. En jij voerde je taak uit, ik las zelfs dat jij ze in de binnenste kerker hebt opgesloten.
Wat moet dat een nare plek zijn. Ik kan me zo voorstellen dat het daar donker, nat en akelig is. Waar het ongedierte wordt opgesloten tussen het ongedierte. Waar niemand wil zijn. Waar de stank niet te harden is. Geknevelde lichamen, vastgezet met hun voeten in een houten blok. Maar wat daar die nacht zou gebeuren, had niemand verwacht.
Ben jij voldaan naar bed gegaan? Alle sloten en deuren gecontroleerd, alles op slot, je bewakers geïnstrueerd en slapen maar. Heb je het nachtelijke gezang van die twee mannen gehoord? Heb jij je nog gestoord aan de lofliederen voor de God van Israël? Wellicht draaide jij je gewoon om, je was wel erger gewend. Tot dat vreselijke kabaal midden in de nacht uitbrak: de aarde beefde, de muren schokten, alles stond te schudden op haar grondvesten. Wat was het eerste wat toen in je opkwam?
Ik weet dat je wakker bent geschrokken en het eerste wat jij zag waren de opengesprongen deuren van de gevangenis. Sloeg toen de paniek toe? Jij als Romeinse gevangenbewaarder had de plicht om de gevangenen met je leven te bewaken. Als jij een fout maakte, moest je dat bekopen met je leven. Was dat voor jou de reden om alle hoop op te geven? Je trok gelijk je zwaard om jezelf van het leven te beroven. Was je bang voor dat wat jouw superieuren jou zouden aandoen? Jouw leven was voorbij, jij had gefaald, je deed er vanaf dat moment niet meer toe en wat kun je dan nog anders?
Tot die stem klonk vanuit de duisternis van die vreselijke kerker: “Doe uzelf niets aan, we zijn hier allemaal nog!” Kon jij je oren wel geloven? Moest Paulus het herhalen? Jij stond daar met een zwaard in je hand. Waar schrok je meer van: van de aardschok of die stem? Ik denk dat je stomverbaasd was: alle deuren stonden open, vrijheid voor iedereen, maar iedereen was er nog. Waarom?! Weetje, zelfs voor een persoon die gevangen zit in een kerker die veel dieper en donkerder is dan de fysieke kerker in jouw gevangenis, is er hoop en een boodschap van bevrijding. Zoals dat bezeten meisje in de vrijheid kwam te staan, zo mocht jij ook deze nacht bevrijd worden.
Jij was op dat moment verstrikt in de banden van de dood, jij die daar stond met het zwaard in de hand. Maar vanuit de duisternis kwam een licht dat begon te schijnen door de woorden van Paulus. Je nam een fakkel mee, rende naar binnen en viel bevend voor Paulus en Silas neer. Wellicht wist je op dat moment nog helemaal niet wat er werkelijk gebeurd was, maar je moet daar iets hebben geproefd van wat deze mannen anders maakte dan jouw andere gevangenen. En eenmaal met hen buiten mocht je van hen horen wat er voor nodig was om zelf ook vrij te worden: “Geloof in de Heer Jezus en u zult gered worden, u en uw huisgenoten.” Jij mocht de boodschap van vrijheid horen voor jezelf en voor iedereen die bij je hoorde.
En weet je wat mij opvalt? Nadat je het Evangelie gehoord had, werd je niet direct gedoopt. Nee, je verzorgde eerst de mannen die zo vreselijk behandeld waren. En daarna pas werden jij en jouw huisgenoten gedoopt. Wat een wonder is daarmee geschied: Jij die als gevangenbewaarder alles onder controle had, verloor iedere controle. En vanuit die hopeloze situatie, waarin je op de drempel van de dood stond, werd jij geroepen tot het leven. Van angst bevrijd, mocht jij nu vol vreugde in de God van Abraham, Isaak en Jakob geloven. Jij was dood en bent nu levend geworden.
Dank je wel voor jouw getuigenis, ook al kennen we je naam niet. Dat er nog velen diezelfde vraag zullen mogen stellen: “Wat moet ik doen om gered te worden?”
Hartelijke groet,
Johan Otten
Bijbelse brieven is een serie waarin mensen van nu zich in een brief richten tot iemand uit de Bijbel aan wie ze iets zouden willen vragen, met wie ze het oneens zijn of met wie ze zich verwant voelen.
Recente reacties