Dit artikel verscheen in “De Schakel” | kwartaalmagazine van Baptistengemeente Meppel | 39ste jaargang | nr. 2 | januari 2025
Herken je dat gevoel? Dat je gelijk een bepaalde spanning voelt wanneer mensen jou tegengas geven? Het gevoel dat je hebt wanneer mensen je tegen de haren in strijken? Wanneer mensen het denken beter te weten dan jijzelf? Velen van ons zullen denk ik wat opstandig worden wanneer de situatie zich voordoet. Ik heb van nature wel die houding. Met de start van het nieuwe trimester wil ik hier graag wat verder over nadenken.
Want dat wat van nature is, is niet altijd ook goed. Dat wat in de wereld normaal is, is ook niet altijd het beste. In de kerk weten we dat God soms andere – en altijd de beste – wegen geeft. En met elkaar hebben we er voor gekozen om die wegen te willen ontdekken. Sterker nog, wij hebben zelfs met elkaar afgesproken dat we open staan om hierin onderwezen te worden en dat we gecorrigeerd willen worden wanneer anderen zien dat we verkeerde wegen gaan. Laat het Licht zien!
Godvruchtige levenswandel
Dit trimester kijken we met elkaar naar hoe het Licht van binnenuit kan schijnen: Het Licht is in de wereld gekomen! Wij hebben het Licht mogen ontdekken en wijzelf mogen het Licht laten zien. De eerste plek waar dit gebeurt is in de gemeente van Jezus Christus. Onze gemeente heeft in haar statuten omschreven dat ze als doel stelt om de wereld in te gaan, gelovigen bij elkaar te brengen in Christus (door hen te dopen) en om de leden op te bouwen in het geloof, de hoop en de liefde en de leden aan te sporen tot en te sterken in een godvruchtige levenswandel (statuten hoofdstuk 3).
Mooie woorden, maar wat houden ze in? Want laten we eerlijk zijn: Laat ik me nog iets gezeggen? Voor mezelf concludeerde ik al dat dit soms heel moeilijk is. En toch wil ik het wel. Ik deel graag waarom.
Onderscheidend karakter
De kerk is een unieke plaats in deze wereld. Een plek die niet door mensen handen gebouwd is, maar door de Geest die ons samenvoegt. Dat betekent niet dat het allemaal vanzelf gaat. Paulus schrijft in Efeze 4:3: “Span u in om door de samenbindende kracht van de vrede de eenheid te bewaren die de Geest u geeft.” (NBV21) Inspanning is iets waar je voor moet kiezen, het kost je wat. Het kost je wat om onderdeel uit te maken van de gemeente. Jazeker, het levert ook heel veel op. Maar laten we eens niet focussen op wat het je oplevert, maar wat je kunt betekenen.
God brengt allemaal verschillende mensen samen en noemt hen “het Lichaam van Christus”. Al die verschillende mensen zorgen voor een heleboel dynamiek. En als je daar aan mee doet gebeurt er iets heel moois! In het Nieuwe Testament komen we het woord kracht tegen, in het Grieks is dat “dunamis” – klinkt bekend he? Dunamis betekent ten diepste ‘de kracht om dingen tot stand te brengen’. In de dynamiek van zoveel verschillende mensen ligt ook de kracht van het Lichaam van Christus. Iedereen doet er namelijk toe, we kunnen niet zonder elkaar en met elkaar kunnen we veel tot stand brengen in de kracht van de Heilige Geest!
En dat is iets waar we dus voor mogen kiezen. Wij kiezen ervoor om ondanks onze verschillen samen te willen optrekken – in het optiek van de tijdsgeest is dat gekkenwerk! Wij kiezen ervoor om ondanks onze meningen één te willen zijn – in het optiek van de norm van polarisatie is dat belachelijk! Wij kiezen ervoor om te zoeken naar dat wat ons verbind, in het optiek van een individualistische wereld is dat onzinnig! Dat is het onderscheidende karakter van de kerk. Wij laten een ander geluid horen: Het geluid van verbinding in plaats van verwijdering, acceptatie in plaats van cancelcultuur, van liefde in plaats van haat, ontmoeting in plaats van polarisatie, eenheid in plaats van individualisme. Wij kiezen voor de weg van het geloof.
Het vraagt wat
En deze weg vraagt zeker inspanning. Het vraagt dat je in verbinding staat met elkaar, eerlijk durft te zijn en ér durft te zijn. Misschien is durven niet het goede woord en zou ik eigenlijk moeten zeggen ‘willen’. Het vraagt onze wilskracht om gemeente van Christus te zijn. Het vraagt van ons om niet met geheimen te willen leven, maar echt in gemeenschap met elkaar te willen leven. Het vraagt van ons dat we de gemeente tot één van de belangrijkste zaken in ons leven verheffen. Waarom? Omdat we als gelovigen werkelijk de kerk nodig hebben en omdat de kerk ons nodig heeft – wij zijn namelijk samen de kerk!
De kerk is niet zomaar een clubje mensen, maar het levende Lichaam van Christus op aarde. Wij representeren Christus (met al ons vallen en opstaan). Wij laten Zijn Licht schijnen. Wij zijn de plek waarvan God zegt dat Hij daar is, wij zijn levende stenen die samen de tempel van Gods Geest op aarde vormen. Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen. Want wat gaan we met elkaar daar soms gemakkelijk mee om, alsof het maar een gezelligheidsclubje is. Maar niets is minder waar! Hier wordt de kracht van God zichtbaar!
Eén lichaam
In 1 Korinthe 12 schrijft Paulus over de gaven van de Geest, die de Geest geeft aan de gelovigen. Nadrukkelijk zijn de gaven niet egoïstisch, maar staan ze altijd in dienst van de gelovigen samen. Paulus schrijft in vers 7 (NBV21): “In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente.” Je ziet hier dat iedereen er toe doet, want in iedereen is de Geest aan het werk. Ook in jou! En waarom? Ten bate van de gemeente! Wil je meer van de Geest in jouw leven? Kijk dan eens in de spiegel en vraag je af: Hoe is mijn verbinding met de gemeente?
De gemeente is het Lichaam van Christus, een eenheid. Dat uit zich in de eenheid van de plaatselijke gemeente, de verbondenheid met gemeentes lokaal, landelijk en wereldwijd. Jij en ik maken daar onderdeel van uit. En lokaal zijn we een hele mooie, diverse gemeente. Toch kan het gebeuren dat je wellicht wel eens gedacht hebt: ‘Ik kan wel geloven zonder de kerk’. Maar ik ben oprecht van mening dat we – willen we geestelijk gezond blijven en volledig tot bloei komen zoals God het heeft bedoeld – niet zonder de kerk kunnen, noch moeten willen! Lees 1 Korinthe 12 eens verder. Je zult zien dat jij er bij hoort! En dat het een valse stelling is om te zeggen dat je wel zonder de hand of de voet zou kunnen als het gaat om het Lichaam van Christus.
Plaats van vergeving, genezing en kracht
Als we werkelijk als gemeente leven naar de kaders die God heeft gesteld aan ons gemeenteleven, dan vormen we met elkaar en voor elkaar een plaats waar het Licht van God zal schijnen. Dat Licht schijnt omdat het de plek is waar mensen vergeving ontvangen voor dat wat verkeerd is gegaan, dat mogelijk wordt gemaakt omdat dit een veilige plek is waar mensen ook tot berouw kunnen komen. Het Licht schijnt in de gemeente omdat het de plek is waar mensen genezing mogen ontvangen: Als eerste naar geest en ziel, en zelfs wanneer God het geeft naar lichaam! Want als we streven naar het leven zoals God dat voor ogen heeft, dan is de gemeente ook een plek waar het hemelse Licht schijnt doordat het een plek is waar de kracht van Gods Koninkrijk zichtbaar wordt. Een plek waar mensen mogen opstaan vanuit het rijk van de dood, in het Rijk van Gods Licht. Waar mensen uitstappen in de bediening die God voor hen heeft voorbereid. Waar mensen de gaven van Gods Geest durven toe te passen. Een plek waar we met elkaar groeien in de vrucht van de Geest.
Dat vraagt van mij – en van jou – dat we Christus centraal stellen. Dat we het leven met elkaar delen. Dat we de Bijbel samen openen en in praktijk brengen. Dat we elkaar wijzen op het goede en gaan voor de eenheid. “Dan zult u met alle heiligen in staat zijn de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte te begrijpen, ja de liefde van Christus te kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u geheel vervuld zult raken van de volheid van God. Aan Hem die door de kracht die in ons werkt bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij vragen of denken, aan Hem komt de eer toe, in de kerk en in Christus Jezus, van geslacht op geslacht, tot in alle eeuwigheid. Amen.” Efeze 3:19 (NBV21)
Recente reacties